महर्षी भृगुंनी भगवान विष्णूला त्यांच्या छातीवर का लाथ मारली?
धार्मिक ग्रंथांनुसार महर्षि भृगु हे ब्रह्माचा मानस पुत्र आहे. त्यांच्या पत्नीचे नाव ख्याती होते जी दक्षची मुलगी आहे.
महर्षि भृगु हे सप्तऋषी मधील एक ऋषी आहेत.
एकदा सरस्वती नदीच्या काठावर ऋषि-मुनि एकत्र येउन चर्चा करत होते, ब्रह्माजी, शिवाजी आणि श्री विष्णू यांच्यात कोण मोठे आणि श्रेष्ठ आहे?
याचा कोणताही निष्कर्ष न लागल्यामुळे त्याने त्रिमूर्तीची परीक्षा घेण्याचा निर्णय घेतला आणि ब्रह्माचा मुलगा महर्षि भृगु याला या कार्यासाठी नियुक्त केले.
महर्षि भृगु प्रथम ब्रह्माजीकडे गेले. त्यांनी प्रणाम केला नाही किंवा त्यांची स्तुती केली नाही.
हे पाहून ब्रह्माजी संतापले. जास्त रागामुळे त्याचा चेहरा लाल झाला. पण मग तो आपला मुलगा असल्याचे समजून त्याने मनातील संतापाची दडपण दडपली.
तेथून महर्षी भृगु कैलास गेले. भगवान महादेव, भगवान महादेव यांनी पाहिले की भृगु येत आहे, म्हणून ते प्रसन्न होऊन आपल्या आसनावरुन उठले आणि आपले हृदय त्याला मिठी मारण्यासाठी समोर आले.
पण त्याची परीक्षा घेण्यासाठी भृगु मुनींनी त्याला मिठी मारण्यास नकार दिला आणि ते म्हणाले –
” महादेव! तुम्ही नेहमी वेद आणि धर्माच्या मर्यादेचे उल्लंघन करता.
आपण दुष्ट आणि पापी लोकांना दिलेले वरदान विश्वावर एक भयंकर संकट आणतात. म्हणूनच मी तुला कधी मिठी मारणार नाही.”
त्यांचे बोलणे ऐकून भगवान शिव संतापले.
त्रिशूल उंचावून त्याला ठार मारण्याची इच्छा होताच तशाच प्रकारे भगवती सतींनी खूप समजावल्यावर आपला राग शांत केला.
यानंतर भृगु मुनि वैकुंठ लोकांकडे गेले. त्यावेळी भगवान विष्णू देवी लक्ष्मीच्या मांडीवर डोके ठेवून पडले होते.
भृगुने जाताच त्याच्या छातीवर जोरात लाथ मारली.
भक्त-वत्सल भगवान विष्णू लवकरच आपल्या आसनावरुन उठले आणि त्याच्यापुढे नतमस्तक होउन त्याच्या पायाजवळ लोटांगण घालून म्हणाले ,
“स्वामी! तुमच्या पायाला काही लागले तर नाही ना ?
कृपया या आसनावर विसावा घ्यावा .
देवा ! मला तुमच्या शुभ आगमनाची माहिती नव्हती. म्हणूनच मी आपले स्वागत करू शकत नाही.
आपल्या पायाचा स्पर्श तीर्थक्षेत्रांना पवित्र करते. आज मी तुमच्या चरणांच्या स्पर्शाने धन्य झालो आहे.”
भगवान विष्णूची ही प्रेमाची वागणूक पाहून महर्षि भृगु यांच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले.
त्यानंतर ते ऋषि-मुनिकडे परत आले आणि ब्रह्माजी, शिवजी आणि श्री विष्णू यांचे सर्व अनुभव सांगितले.
त्यांचे अनुभव ऐकून सर्व ऋषी आश्चर्यचकित झाले आणि त्यांच्या सर्व शंका दूर झाल्या.
तेव्हापासून भगवान विष्णूला सर्वश्रेष्ठ मानून त्यांनी त्याची उपासना करण्यास सुरवात केली.
